Skansen Ziemi Łowickiej, będący częścią Muzeum w Łowiczu, to ekspozycja etnograficzna zlokalizowana w Maurzycach. Skansen powstał z myślą o odtworzeniu dawnej wsi łowickiej, ukazując charakterystyczne dla tego regionu budownictwo i kulturę Księżaków, mieszkańców dawnych terenów Księstwa Łowickiego, obejmujących obecnie powiaty łowicki i skierniewicki.

     Koncepcja budowy skansenu zrodziła się na przełomie lat 60. i 70. XX wieku, a lokalizację wybrano w 1971 roku w pobliżu głównej trasy Warszawa–Poznań. W latach 80. XX wieku rozpoczęto intensywną rozbudowę terenu o powierzchni 17,67 ha, a w 1996 roku skansen wpisano do rejestru zabytków. Dziś obejmuje 42 obiekty mieszkalne, sakralne i gospodarcze, z XIX i XX wieku, z autentycznym wyposażeniem, meblami, sprzętami rolniczymi i tkaninami. 

      Budynki w skansenie wzniesiono głównie z drewna w konstrukcji wieńcowej i sumikowo-łątkowej, kryte czterospadowymi dachami pokrytymi strzechą. Obiekty ukazano w dwóch typowych układach przestrzennych: owalnicy z placem centralnym i ulicówki z zabudową jednostronną. Skansen organizuje liczne wydarzenia plenerowe, m.in. Majówkę i Łowickie Żniwa, wspierając tym samym popularyzację tradycji regionu.